ازدواج اجباری پارت 27

ا/ت:مرسی که منو رسوندی
لاران:قابلتو نداشت
ا/ت:خدافس زن دادش
لاران:هییی جرعت داری وایسا
رفتم تو خونه و سعی کردم خندمو محو کنم درو باز کردم خونه تاریک بود چراغو زدم که وینگی جلوم. وایساده سکته رو زدم
یونگی:خانم کجا بوده
ا/ت:بالارن رفتیم بیرون
یونگی:دختره ی سریش خشم نمیاد ازش
ا/ت:اینطوری نگو دختر خوبی
یونگی:باشه اینقدر با این بگرد تا مثل خودش بشی (رشو برگردوند)
خندیدمو رفتم از پشت بغلش کردم
ا/ت:تنها کسی که میتونه روم تاثیر بزاره توعی
یونگی:دیگه قهر نیستم
ا/ت:مگه قهر بودی؟
یونگی:برو قهرممم
ا/ت:باشه باشه بیا بغلم پیشی
رفتم که بخوابم و تو این فکر بودم که چطوری لاران و به جیمین اسکل برسونم نه از لاران که همچی تمومه نه از دادش من که حتی قابل گفتن هم نیست ولی بنظرم بیام جشن واسه دخترم بگیرم بعدم به لاران بگم بیاد و بعد از اینکه جیمین خاست نزدیک در بشه به لاران میگم بره چون یونگی داره میاد و تورو ببینه صد درصد باز دعوا میشه بعدشم اونو هل میدم طرف جیمین و جیمین اونو میگیره و تماممم
صبح
بوق
بوق
لاران:الو
ا/ت:چرا جواب نمیدی
لاران:سر جلسه بودم
امروز بیا کافه
باشه

لباس ا/ت:اسلاید اول لباس لاران اسلاید دوم