تنهاییِ آدم ها، همیشه قصه ی تلخ و ناگفته ای ست از درک نشد

تنهاییِ آدم‌ها، همیشه قصه ی تلخ و ناگفته‌ای‌ست از درک نشدن، و از بودن و ماندن در انبوهِ آدم‌هایی که هیچ‌کدامشان کسی که باید، نبودند! انگار از سیارهٔ دیگری باشی و انگار غریبه باشی؛
جایی که زبان دلت را نمی‌فهمند ...