یک بغل شعر در اندوه نگاهت داری

یک بغل شعر در اندوه نگاهت داری
تو به منظومه ی خیام شباهت داری

من که خیاطم و هرروز غزل میدوزم
تو به پوشیدن شعرام،مهارت داری

تو شبیه شب یلدایی و من می دانم
ته چشمات چه اندازه اصالت داری

دل و دین و غزل و خانه به یغما بردی
مثل قوم مغولی،میل به غارت داری

تو که از روز ازل فاتح شعرم بودی
ته دیباچه ی شعرام اقامت داری