ساقی از کوچه دلدار گذر کردم دوش

ساقی از کوچه دلدار گذر کردم دوش
خوشتر از باده تو، در بر او کردم نوش

گفتم ای یار، چه در باده به جانم کردی؟
که دهد برتن رنجور، چنین جوش و خروش

گفت آهسته به گوش من دیوانه ی مست
سرّ عشق است و نگویند، تو هم باش خموش

جواد نوری«آبان»