بسم الله الرحمن الرحیم
بسم الله الرحمن الرحیم
پاسخ قسمت اول :
الف - علّت اصلی تمامی واجبات و محرمات احکام در اسلام عزیز، این است که خداوند سبحان آنها را واجب یا حرام اعلام نموده است؛ و البته از یک سو میدانیم که خالق انسان و جهان، علیم و حکیم می باشد، لذا تمامی اوامر و نواهی اش علیمانه و حکیمانه می باشد؛ و از سویی دیگر، میدانیم که او غنی وبینیازمیباشد،لذا تمامی دستورات و احکامی که ابلاغ نموده، لازمۀ رشد، کمال و سعادت دنیوی و اخروی انسان میباشد.
ب) - حکمت یا فلسفۀ اولیه و اصلی انجام تکالیف الهی نیز همان بندگی خالصانۀ حق تعالی میباشد، چرا که آدمی مخلوق و بنده - عبد است و بندگی در سرشت او نهادینه شده است؛ از اینرو، هیچ انسانی وجود نداشته و ندارد که هیچ نوع پرستش و بندگی عبادت نداشته باشد؛ حال بعضی خالق و ربّ خود را شناختهاند، به او ایمان آوردهاند و او را بندگی میکنند، و برخی دیگر، جایگزینهایی برگزیدهاند و آنها را بندگی میکنند؛ حال خواه هوای نفس خودشان و دیگران باشد، یا سایر إلهههای دورغین مانند: شهوت، قدرت، ثروت، شهرت و ... باشند، یا بُتها و طاغوتهای زمان باشند! فرمود:
أَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَهَهُ هَوَاهُ أَفَأَنْتَ تَكُونُ عَلَيْهِ وَكِيلًا - آيا ديدی كسی را كه هوای نفس خويش را معبود خود برگزيده است؟ آيا تو میتوانی وکیل آنها باشی آنها را هدایت کنی یا نجات دهی؟!(سوره فرقان آیه 43)
ج) - چه در احادیث و چه در متون علمی، اشاراتی به فواید روحی، معنوی و جمسیِ عباداتی چون روزه شده است؛ اما اینها اشاره به فواید و آثار آنها دارد؛ چرا که قطعاً تمامی واجبات إلهی برای انسان مفید و محرمات إلهی مضرّ میباشند؛ اما، حکمت اصلی در انجام تمامی احکام، اطاعت و بندگی خالصانۀ خداوند رحمان و رحیم میباشد که سبب رشد و تقرّب میگردد؛ چنان که در تمامی عباداتی چون: نماز، روزه، صدقه، جهاد و حجّ، قصد - قُربة الی الله- میباشد. بدیهی است که انجام هر کار خوبی و دوری از هر کار ناشایستهای، برای انسان و جامعه مفید است، اما تا کار عبادت خدا نباشد و برای قرب إلهی به انجام نرسد، مقبول و مفید برای حیات جاودان اخروی نخواهد بود؛ بلکه در همین دنیا فانی میماند و به فنا میرود! چنان که فرمود: وَالَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَلِقَاءِ الْآخِرَةِ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ هَلْ يُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ - و كسانی كه آيات ما و دیدار رستاخيز را تكذيب و انكار كنند، اعمالشان نابود میگردد؛ آيا جز آنچه را عمل كردهاند پاداش داده می شوند.(سوره اعراف آیه 147)(ادامه دارد...)
پاسخ قسمت اول :
الف - علّت اصلی تمامی واجبات و محرمات احکام در اسلام عزیز، این است که خداوند سبحان آنها را واجب یا حرام اعلام نموده است؛ و البته از یک سو میدانیم که خالق انسان و جهان، علیم و حکیم می باشد، لذا تمامی اوامر و نواهی اش علیمانه و حکیمانه می باشد؛ و از سویی دیگر، میدانیم که او غنی وبینیازمیباشد،لذا تمامی دستورات و احکامی که ابلاغ نموده، لازمۀ رشد، کمال و سعادت دنیوی و اخروی انسان میباشد.
ب) - حکمت یا فلسفۀ اولیه و اصلی انجام تکالیف الهی نیز همان بندگی خالصانۀ حق تعالی میباشد، چرا که آدمی مخلوق و بنده - عبد است و بندگی در سرشت او نهادینه شده است؛ از اینرو، هیچ انسانی وجود نداشته و ندارد که هیچ نوع پرستش و بندگی عبادت نداشته باشد؛ حال بعضی خالق و ربّ خود را شناختهاند، به او ایمان آوردهاند و او را بندگی میکنند، و برخی دیگر، جایگزینهایی برگزیدهاند و آنها را بندگی میکنند؛ حال خواه هوای نفس خودشان و دیگران باشد، یا سایر إلهههای دورغین مانند: شهوت، قدرت، ثروت، شهرت و ... باشند، یا بُتها و طاغوتهای زمان باشند! فرمود:
أَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَهَهُ هَوَاهُ أَفَأَنْتَ تَكُونُ عَلَيْهِ وَكِيلًا - آيا ديدی كسی را كه هوای نفس خويش را معبود خود برگزيده است؟ آيا تو میتوانی وکیل آنها باشی آنها را هدایت کنی یا نجات دهی؟!(سوره فرقان آیه 43)
ج) - چه در احادیث و چه در متون علمی، اشاراتی به فواید روحی، معنوی و جمسیِ عباداتی چون روزه شده است؛ اما اینها اشاره به فواید و آثار آنها دارد؛ چرا که قطعاً تمامی واجبات إلهی برای انسان مفید و محرمات إلهی مضرّ میباشند؛ اما، حکمت اصلی در انجام تمامی احکام، اطاعت و بندگی خالصانۀ خداوند رحمان و رحیم میباشد که سبب رشد و تقرّب میگردد؛ چنان که در تمامی عباداتی چون: نماز، روزه، صدقه، جهاد و حجّ، قصد - قُربة الی الله- میباشد. بدیهی است که انجام هر کار خوبی و دوری از هر کار ناشایستهای، برای انسان و جامعه مفید است، اما تا کار عبادت خدا نباشد و برای قرب إلهی به انجام نرسد، مقبول و مفید برای حیات جاودان اخروی نخواهد بود؛ بلکه در همین دنیا فانی میماند و به فنا میرود! چنان که فرمود: وَالَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَلِقَاءِ الْآخِرَةِ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ هَلْ يُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ - و كسانی كه آيات ما و دیدار رستاخيز را تكذيب و انكار كنند، اعمالشان نابود میگردد؛ آيا جز آنچه را عمل كردهاند پاداش داده می شوند.(سوره اعراف آیه 147)(ادامه دارد...)
- ۳۵۱
- ۱۱ اسفند ۱۴۰۳
دیدگاه ها (۰)
در حال بارگزاری
خطا در دریافت مطلب های مرتبط