آخ چه مومن بودم اگر پیامبری بود با کتابی آسمانی با سوره ا

آخ چه مومن بودم اگر پیامبری بود با کتابی آسمانی با سوره ای دلچسب:
ای بنده من، ای انسان، ای تنها مانده در هجوم درد و عذاب و تنهایی و خودآزاری، ای تن تنهای بی دل شده، ای مرده متحرک که از همه میترسی و بیش از همه از خودت، ای مبتلای ساکتِ شبها، ای آدمیزاد که پاییز مثل دیوانه هایی و چارفصلت پاییز است، ای درخت رقصنده در باد، ای هیزمِ آتشِ دوری، ای زخم دل خلقت، ای درد متحرک، ای دویده و نرسیده، ای خسته‌ی قرون و اعصار، ای بی رویای سهیم در هر کابوس، ای بیدار مانده در شبهای طولانی بی مهتاب بی فردا، ای تکیده، ای اسمت حروف متلاشی به جرم هر لبخند، ای بی کس، بی کس، بی کس. نترس. تمام خواهد شد، و تو به بهشت بر می گردی. و بهشت دنیایی است بی نقاب، زمینی امن که لازم نیست بغضت را ببلعی و لبخند بزنی. که لازم نیست نظاره کنی به پیر شدن خودت و هرکس که برایت مهم است. که لازم نیست آتش داغ "شرایط" را بگیری کف دستت و نگاه کنی به رفتن کسی که دوستش داری. که هرقدر تلخ باشی، دلبر تو را می بخشد به بوسه ای و آغوشی. که پدر درد ندارد. که مادر شبها در خواب برایت گریه نمی کند از نگرانی، با استغاثه. که پشت هر نوازشی، شکنجه ای نیست. که آدمها همانند که هستند.
ارجعی الی ربک؛ خسته غمگین، ارجعي الي آغوش....