دلم نمیخواهد تا آخر عمر این شب های تنهایی را با کسی شریک

دلم نمیخواهد تا آخر عمر این شب هایِ تنهایی را با کسی شریک شَوَم
همچنین ترجیح میدَهَم داستان روزم را از برای ماه بگویَم تا کسی که کوچک اهمیتی از برایَش نخواهد داشت ؛ ناگفته نماند که دلم نمیخواهد آغوشی جز آغوشِ درختانِ جنگل مرا در بر گیرد و نیز بوسه‌هایِ کسی جز مادرم را نیز پذیرا نخواهم بود . برایَم بهتر است که اشک‌هایَم را خودم پاک کنم و زخم هایَم را خودم مرهم زنم ، بهتر است به جایِ سپردن دلم آن را در سینه‌ام میخ کنم و بجای نمک بر زخم هایَش دست مُهَبَت به رویَش کِشَم ، بهتر است اورا عشق ورزَم ؛
چرا کِه در پایان کسی جز خویش برایَم باقی نخواهد ماند ، پس ترجیح میدهم خویشتن را دوست بِدارَم و اورا از هر مصیبتی دور بِدارَم .