نومیدی

و این طرز فکر من است....
تاریک و سرد....
من دید بسیار بدبینانه و غمگین نسبت به زندگی دارم....
همیشه این فکر را در سرم پرورانده ام...
چیزی ک با بزرگتر شدنم تغییری نکرده است...
احساس میکنم زندگی یک تجربه غمگین درد اور...بی معنی و دلخراش است...
یک ازمایش پوچ...
تنها راهی ک برای شاد بودن دارید....
این است ک ب خود دروغ بگویید....
خودتان را فریب دهید....
باید توهم و خیال داشته باشی...
تا بتوانی ب زندگی ادامه دهی....
اگر دقیق نگاه کنید....
زندگی ب طرز فاجعه باری غیر قابل تحمل است....
و تنها دو دسته خوشبخت هستند...
دیوانگان و کسانی ک خود را فریب می دهند...
--------------------------------------------
پس اقرار می کنم ک این چندسال....
سیاه شدم همان گونه ک بودم....
از زور زجر تا فهمیدم....
ک جز گوشه ای مبهم و نامفهوم....
هیچ چیزی در این جهان ندیده ام....
----
دارد سقوط می کند این مغز پر ترک....
در ارشیو زندگی ناامید من....