عاشقانه

افتـاد بـه کـوی تـو مسیـرم بغـلم کن
افسرده دلی خورد وخمیرم بغلم کن
توفنده ترین صاعقه ها در بدرم کرد
آواره ای از دشت ِ کـــویرم بغلم کن
طـوفـان نگـذارد بگشایم پــر ِ پـرواز
در دایــره ی بستـه اسیـــرم بغلم کن
انصار ِ ستم ملک‌ مـرا بـرده به تاراج
از تیره ی محـروم و فقیـرم بغلم کن
آمد به سراغم دوسه تا سکته پیاپی
از تاب وتب ودغدغه سیرم بغلم کن
پیوسته دویـدم همه ی فاصله ها را
کــز کنج لبت بـوسه بگیـرم بغلم کن