این روزها حال غریبی دارد دلم اما باید شعری بنویسم

این روزها حال غریبی دارد دلم ....اما باید شعری بنویسم
از قسمت غم انگیز تنهایی بی پناهی آست
اینکه یک شب یک روز یک جای دلت بخواهد از همه ی دردهای دنیا پناه ببری به آغوشی به نوازشی به گفتگوی درست میشود از صبوری دیداری و هیچ کس جای جهانت نباشد🥀و بار دنیا و آدمهایش بیفتد روی شانه های نحیف
به هر طرف که نگاه کنی آیه های عذاب به سمتت دوان باشد پناه باش بقدر بضاعت دلت
عالم و آدم را مراقبت کنی وکسی نباشد که بارت را از شانه هایت بردارد
تنهایی چقدر بی پناهی ست
کجای خدا 🥀🥀🥀🥀😔😔😔