نفسی اقوله الیسا

نفسي أقوله كنت إِيه
قبله واِستنيته ليه؟
كنت صورة حلوة ناقصة
حاجة كملها بعيـنيه
دلم ميخواد بهش بگم قبل اون چى بودم
دلم ميخواد بهش بگم چرا منتظرش موندم
قبل اون من يه تصوير زيبا امّا ناقص بودم
كه اين تصوير نياز داشت با چشماى اون كامل بشه
 
كنت عايشة عمري خوف
تحت رحمة الظـروف
كنت قصة ناقصة تكمل
أَو كلام ناقص حـروف
قبلاً تمام عمرم و تو هر شرايطى ترسيدم
يه قصه ى ناقص بودم كه نياز داشت كامل شه
يا يه كلمه اى كه يكى از حروفش ناقص بود
 
نفسي أقوله إِيه كـمـان؟
كنت قبله من زمان
وردة دبـلت وأما قـرب
فتحت قـبل الاوان
ميدونى دلم ميخواد باز بهش چى بگم؟
اينكه خيلى وقت پيشا قبل اون چى بودم
يه گل پژمرده كه كنار اون خيلى زود دوباره حالش خوب شد ( شكفته شد )
 
نفسي أقولـه ياحلم كـنت هموت وأطوله
نفسي أقوله يـا إِسم بـرتاح أما أقـوله
نفسي أقوله يـا حب أنا سنيني اِتعـاشولـه
واِتعـاشـت عليه
دلم ميخواد بهش بگم كه ميخوام تو روياش بميرم و ديگه بيرون نيام
دلم ميخواد بهش بگم وقتى اسمش مياد آروم ميشم
دلم ميخواد بهش بگم تو همون عشقى هستى كه سالها به خاطرش زندگى كردم و زندگى ميكنم
 
حالي كان وأنا مش معاه
زيّ طفل في سكة تاه
واتحرم من حضن أمه
واتنسي ويا الحياة
اين حال منه وقتى كه پيشم نيست
درست مثل بچه ى گم شده اى كه از آغوش مادرش جدا شده و در زندگى فراموش شده

 
حالي كان وأنا مش معاه
زيّ حـد الخوف ملاه
حد كان غرقـان في همه
ومش لاقـيله طوق نجاة
حالم وقتى كه پيشم نيست
مثل كسيه كه از شدت ترس در رنجهايش غرق شده
و راه نجاتى نداره  

نفسي أقوله كنت إِيه
قبل مايقربني ليه
كنت عنوان حلم ضايع
واتلقي وأنا بين إِيديه
دلم ميخواد بهش بگم
قبل اينكه من و به خودش نزديك كنه
يه روياى ناقص بودم كه ميون دستاش كامل شدم
 
نفسي أقوله يادنيا ليليها اتعادولي
نفسي أقولـه يـافرحه وشموعها اِتـقـادولي
نفسي أقولـه يـاحضن دفي وشال حـمولي
لما هربت فيه
دلم ميخواد بهش بگم كه تو تمام زندگى و سال هاى رفته اى بودى كه به من برگردونده شدى
دلم ميخواد بهش بگم تو شادى و نورى هستى كه شمع ها رو براى من روشن ميكنه
دلم ميخواد بهش بگم تو هستى آغوش گرمى كه غصه هاى من و به دوش ميكشيد هروقت كه به سمت اون ميرفتم.