تو را خبر ز دل بیقرار باید و نیست

تو را خبر ز دل بی‌قرار باید و نیست
غم تو هست ولی غمگسار باید و نیست

 اسیر گریهٔ بی‌اختیار خویشتنم
فغان که در کف من اختیار باید و نیست

چو شام غم دلم اندوهگین نباید و هست
چو صبحدم نفسم بی‌غبار باید و نیست

 مرا ز بادهٔ نوشین نمی‌گشاید دل
که می به گرمی آغوش یار باید و نیست

 درون آتش از آنم که آتشین گل من
مرا چو پارهٔ دل در کنار باید و نیست

 به سردمهری باد خزان نباید و هست
به فیض‌بخشی ابر بهار باید و نیست

 چگونه لاف محبت زنی که از غم عشق
تو را چو لاله دلی داغدار باید و نیست

 کجا به صحبت پاکان رسی که دیدهٔ تو
به سان شبنم گل اشکبار باید و نیست

 رهی به شام جدایی چه طاقتیست مرا
که روز وصل دلم را قرار باید و نیست