چرا یادم هست اسمش را

چرا یادم هست اسمش را
چشمش را
نفسش را
خنده اش را
موهایش را
من به فراموشی
من به غم فراموشی احتیاج دارم
او رفته و من هنوز به انتظار پیچ جاده ایستاده ام
کاش شروع را نبود هیچ پایانی
این همه غم برای خوب بودن پاداش عجیبی بود



در پایان یک رابطه ،
ما کسی رو از دست نمی‌دهیم‌،
خودمان از دست می‌رویم،
آن خودِ دل‌بسته‌ی خوشحالِ سرسختِ امیدوار

قاصدک -تنها🖤🕊"