دوست داشتن واقعی، خیلی بالاتر از قربونت برم ها و برات میم

دوست داشتن واقعی، خیلی بالاتر از قربونت برم ها و برات میمیرم هاست. خیلی بالاتر از سورپرایزها و کادو ها و اول تو قطع کن ها!
.
دوست داشتن واقعی اونجاست که خوشحالیت بشه خوشحالیش و غمت بشه غمش. اونجا که تلاش میکنه که همه جوره بهت کمک کنه تا رشد کنی ، تا بالا بری، تا موفق بشی و وقتی به چیزی که میخواستی رسیدی عشق کنه از خنده هات، از قدرتت، از موفقیتت و کنارت احساس غرور و موفقیت کنه .
.
دوست داشتن واقعی اونجاست که ادم های دوس داشتنیه زندگیت رو / خانوادت رو/ دوستهات رو دوس داشته باشه ، اگر دوست نداشت هم به حرمت دوست داشتن تو بهشون «احترام بذاره».
.
دوست داشتن واقعی اونجاست که به وقتت ، به برنامت، به تصمیمت احترام بذاره و کاری نکنه که حس کنی انتخاب و برنامه ی تو بی ارزشه و هیچوقت الویت نیستی.
.
دوست داشتن واقعی اونجاست که پای قولی که بینتون رد و بدل شده بمونه!
.
.اونجا که فکر نکنه رشد تو مانع رشد من میشه و به جاش ازمون بخواد با هم و کنار هم رشد کنیم .
.
.اونجا که اگر کسی نبود، اگر دنیا فقط همین ما دو نفر بود بازم حرفی برای گفتن باشه .
.
اونجا که تغییر حالت رو بفهمه و برای دونستن و عوض کردنش تلاش کنه .
.
.
اونجا که براش مهم نباشه بقیه چی میگن و چی فکر میکنن! به این فکر کنه که خودتون با چی حال میکنین.
.
اونجا که پیشت، پشت ادم های دوست داشتنی زندگیت حرف نزنه .
.
اونجا که اگر یه روز به هر دلیلی نباشی، از نبودنت برای بیشتر بودن خودش استفاده نکنه.
اونجا که خشمت، ترست، استرس هات و بشناسه و به جای اینکه محکومت کنه کمکت کنه که عبور کنی.
.
اونجا که به جای « من» ، ما ببینه و برای خوشحالی و بالا رفتن کیفیت این « ما» تلاش کنه.
.
.پس میگم بیاید تو این روزها بیشتر چشم هامون رو باز کنیم و دقیق تر گوش بدیم و شاخک هامون رو تیز کنیم ، ببینیم کی واقعا مارو دوست داره ! اون وقت حضورش رو‌تو زندگیمون پررنگ تر کنیم و قدرش و بیشتر بدونیم و برای نگه داشتنش بیشتر تلاش کنیم...