black flower(p,172)

black flower(p,172)

به هر حال تهیونگ یه پسر بالغ نوزده سالست نه یه بچه کوچولوی پنج ساله که مامانش از حرف زدن و قبول کردن خوراکی از غریبه ها منعش کرده باشه.

تهیونگ: من زیاد اهل اینجور جاها نیستم برای کم کردن استرس و مشغله ی فکریم تصمیم گرفتم به این بار بیام....

مرد: حدس میزدم حتی ظاهرتم به اینجا نمی خورده.

تهیونگ یکی از ابروهاش رو بالا انداخت.

تهیونگ: مگه ظاهرم چه مشکلی داره؟

مرد دستاش رو تکون داد.

مرد: منظور بدی نداشتم کوچولو.... ظاهرت به پسرای درس خون و باهوش می خوره نه آدمی که بیشتر وقتش رو تو بارها و کلاب ها می گذرونه...

مرد گفت و یه لبخند روشن به تهیونگ زد.

تهیونگ: کوچولو؟ من اسم دارم.

تهیونگ پنجمین پیک مشروبش رو بالا داد.

مرد: من که اسمت رو نمی دونم پس مجبورم کوچولو صدات کنم.

مرد شونه هاشو بالا انداخت.

تهیونگ: تهیونگ...

مرد دستش رو برای آشنایی دراز کرد.

مرد: خوشبختم تهیونگ من دنیلم.

تهیونگ با دست کوچولوش دست دنیل رو تو دستش گرفت و سریع رهاش کرد.

دنیل: بزنیم به سلامتی آشنایمون؟

تهیونگ: نه ممنون نمی تونم.

تهیونگ رد کرد.

به اندازه ی کافی احساس مستی میکرد فکر نمی کرد نوشیدن الکل بیشتر پیشنهاد خوبی براش باشه....

دنیل: یالا تهیونگ فقط یکی... یه آبجو که هیچ ضرری برات نداره و الکلش هم اینقد بالا نیست که مستت کنه؟ هومم؟ نظرت چیه؟