دستم می رود روی کیبرد. می نویسم سلام. می نویسی سلام. دلم

دستم می‌رود روی کیبرد. می‌نویسم سلام. می‌نویسی سلام. دلم قنج می‌رود. دلم تنگ شده برایت. خیلی .حالت را می‌پرسم. حالم را می‌پرسی. این‌ها ولی حرف زن و شوهرهای کپک‌زده است. بیا عاشقی کنیم. بیا لاو بترکانیم.
.
بیا از همین جا دست بکش روی موهای به هم ریخته‌ام. شانه‌اش کن. بنشین پشتم و ببافشان برایم. بیا بغلت کنم توی تماس تصویری واتس اپ. دست‌هایم را باز کنم و خیال کنم چانه‌ام را گذاشتم روی شانه چپت و تو تلاش می‌کنی زیر چشمی مرا ببینی. بیا لب غنچه کنم جلوی دوربین جلوی موبایل. بیا یک جوری دست بندازم دور گردنت که بفهمی تو «مال» منی یعنی چه..
.
اصلا بیا دریا شویم. بیا فکر کنیم. بیا تخیل کنیم. بیا تصور کنیم. بیا زانو بزنیم در مقابل هم. بیا بنوشیم هم را تا سیراب شویم. بیا تن به تن شویم و بجنگیم با هم تا ببینیم چه کسی می‌تواند دیگری را خاک کند. بیا عشق بکاریم در هم و آبیاری‌اش کنیم به امید اینکه درخت سبزی شود ولی میوه‌ای نداشته باشد. بیا خسته شویم و تشنه شویم و جان به لب شویم و ببوسیم هم را که کنار همیم حتی اگر فاصله و قرنطینه و کرونا ما را از هم دور کرده باشد.
.
بیا هی بنویسیم برای هم و هی واو جون را کش‌ بدهیم. بیا سکوت‌هایمان را تخیل کنیم و فکر کنیم به دست‌ها که عاشق‌ترین اعضای بدند این روزها.
.
بیا حرفمان را نیمه‌کاره بگذاریم. بیا خوابمان ببرد وسط رویای خیس. بیا از هم ناراحت شویم که تو چرا زودتر خوابیدی و بعد وقتی بیدار شدیم و هورمون‌ها برگشته بودند به مغز و وقتی جنون به عقل تبدیل شده بود از دل هم در بیاوریم. بیا بیا بعدش همدیگر را دوست داشته باشیم به اندازه همه این کلمه‌های داغ که برای هم نوشتیم.


پ.ن: بیا به اندازه همه نبودن‌هایم «قربانت بروم». به اندازه همه دوری‌مان، «فدایت شوم».
من اندازه همه فاصله‌ای که این گوگل مپ لعنتی نشان می‌دهد «دوستت دارم».
#از_من_به_همسرم