نگرانم که مبادا نگرانم بکنی ،

نگرانم که مبادا نگرانم بکنی ،
باز با عشوه دچار هیجانم بکنی ،
مثل برگ گلی و فصل بهارم همه تو
ترسم آن است مرا برگ خزانم بکنی
نگواینگونه که دل خون شَوداز گفتن تو
بگو آن گونه که بی تاب و توانم بکنی
بِنَما گوشهٔ چشمی بِرهانم ز ملال
همه جا نام خودت ورد زبانم بکنی
من که در عشق تو مانند زلیخا شده ام
رخت یوسف به سرم کن که جوانم بکنی