حالا که دست هایت چتر نمی شوند...

حالا که دست هایت چتر نمی شوند...

حالا که نگاهت ستاره نمی بارد...

حالا که خانه ای برای ما شدن نداریم...

از کاغذ شعرهایم اتاقی می سازم...

تا آوار تنهایی بر سرت نریزد...

و آرامش خیالت ، ‌خیس اشک هایم نشود...