هفته ی اول جدایی هر شبت گریه اس

هفته ی اول جدایی هر شبت گریه اس...
هر لحظه به فکرشی....
شبا با عکسش میخوابی

هفته ی دوم سخت تر میشه...
نفست میخواد بگیره انگار....
بی تابی...
خنده هات جاشونو میدن به گریه

ماهه اول....
هنوز شاید امید داری که برگرده...
هرشب پیجشو چک میکنی....
کامنت های زیرشو میخونی

ماهه دوم اما کم کم بیخیالش میشی....
خنده میاد رو لبت....
از فاز غم میکشی بیرون....
با رفیقات میری بیرون...
منتها...
یه جا...
یه لحظه دلتنگی دوباره مچتو میگیره....

ماهه سوم...
هه....
اسمش یا مخفف اسمش رو ناخود اگاه گوشه ی همه ی کتابات مینویسی...
موقع درس حواست میره پیشش...
میخوای ازش خبر بگیری...
ولی نمیشه

میگذره شیش ماه...
یه سال...
دو سال....
با خیلیا بعده اون بودی شاید....
از خیلیا {دوستت دارم} شنیدی

قیافش از یادت رفته....
تنها چیزی که ازش برات مونده یه سری خاطره ی مبهمه....
تموم شد...
شبای بی قراریت تموم شد

فقط یه چیزیو بدون
از این به بعد هیشکی عین اون نمیتونه دلتو بلرزونه..
هیشکی...