خیز و یِکی جُرعه ی آبم بِده

خیز و یِکی جُرعه ی آبم بِده
بوسه دَر این حال خَرابم بِده
در سَفر از   راهِ   درازم مَگو
خَسته ام و جام شَرابم بِده
نیست مرا جُز لبِ تو مَرهَمی
مَرهَمی از بهرِ ثوابَم بِده
پُر شُده جان از تبِ شیدائیَت
بهرِ دلِ گَشته کبابَم بِده
هَر دوجهان رفته به سودای تو
بَهر خُدا خیز و جوابم بده
من که تو را اَختر جان بوده ام
دَر گُذَرم نورِ شَهابم بِده
غنچه ی نَشکفته زِ شب دَر گُذر
کنجِ بَغَل گیر و به خوابَم بده