دَر آتش بودم  و کردی  بَهاران

دَر آتش بودم  و کردی  بَهاران
کشیدی  آتَشَم  بَر باد و  باران
بِباران بَر  سَرم  باری  دوباره
شَمیم  عاشقی   آوَر  بِمیدان
دلِ شب بودم و کردی سِپیده
زمین رویاندی و گُل بیشماران
بهارَم  دادی  و دِل تازه کردی
رها کردی چرا در باد وبوران؟
به سَر دارم تو را میلِ دوباره
دوباره پَربِکش با روی خندان
شُدم  زِندانی از داغِ  نِگاهت
یکی رودی شُدم در گُلعُزاران