استاد کیم

استاد کیم
پارت ۴۵

با اهم وارد اتاق شدن
یونهی : خب پس خوش بحال ما
مینو: درسته اما بزرگایه این خانواده اشراف زاده هستن ونباید هی‌ کس در این خانواده حق حرف زدن ... نداره
(حرف هایش شمرده شمرده و با احترام میگفت )
همان دیقه وارد سالون شدن و خنده هایشان بلند شدن
آقا لی : این چیه پوشیدی یه تیکه پارچه
مینو : خب مگه چیه ...
خانم لی : کم حرف بزن دختره زبون دراز خجالت بکش این چیه پوشیدی
یون وو : ااااااااااا مادر حانم پدر جونم داره دیرمون میشه زود باشیم دیگه
یون وو سمته مینو رفت و هولش داد سمته در و از عمارت خارج شدن
مینو : هییییی منو نکشی
یون وو : خر دارم جونت رو نجات میدم
سوار ماشین کرد اش و خودشم سوار شد
مینو : راستش ممنونم
یون وو مشغول کمربند بستن اش بود که گفت
یون وو : پیشی کوچولو تشکرت قبول شد
مینو تک خنده ای کرد و یون وو خندید ماشین اش راهی شد،
》》》》》》》》》》》》》》》
تهیونگ : باورم نمیشه چرا باهاش اینجوری حرف زدم
تهیان : بایدم بهت بگم تو احمقی
تهیونگ : باورم نمیشه اوف عصبانیتم رو سره اون بیچاره خالی کردم خانم کوچولو رو اذیت کردم ..
آخر حرف اش نفس غمگینی کشید
تهیان : هی‌ بیخیال یه چیزی رو بهت میگم باید تو راستشو بگی .... از خانم کوچولو خوشت میاد
تهیونگ : خفشو خ......ف......شو.......
با دست اش زد تو سر تهیان و نگاه اش را به‌ در دوخت تا مردمک های چشم هایش اوفتاد رو مینو و دوباره به پایین نگاه کرد
تهیونگ : کاش اینجوری نباشه تهیان
تهیان : عشق و عاشقی چیه خیلی بدیه خیلی درد داره وقتی اون فرد رو میبینی فقد دلت بغلش و بوسیدن اون فرد رو میخواد در حالی که حتی نمیتونی بهش نزدیک بشی
تهیونگ : چه قشنگ گفتی ببینم کسی هست که تو منظوره خودت گرفتی ؟
تهیان : آره.....
تهیونگ : بریم پیشه خانواده لی بعدا حرف میزنیم
سمته خانواده لی رفتن و رو مبل روبه رو آنها نشستن با همه سلام کردن و تهیونگ نگاه اش را به مینو دوخت و اخم اش متوجه شد،
آقا کیم : خب دختر شما هم بزرگ شده نه ...
آقا لی : بله درسته
خانواده چو هم به جم اون ها اومدن و بعد از اینکه احوال پرسی کردن وقت کیک بود
کیک هشت طبقه ای وقتی اون کیک رو آوردن چشم های همه از حدقه بیرون رفته بود