سزای خوبی بی حد و حصر سوختن است

سزای خوبیِ بی حد و حصر ،سوختن است
من آن درخت بلندم که هیزمش کردند
دیدگاه ها (۱)

دلم بردی و برگشتی زهی دلدار بی معنێچه بود آخر تو را مقصود از...

فارغ نشین ای جغد غم در آشیان دل که منتا دیده ام این خانه را ...

از من مباش دور که وصل و فراق توستخوش هم‌چو بسطِ روزی و ناخوش...

در باغچه‌‌ی سرسبزو لب‌ریز از گُل‌ِسُرخیانغروب‌ها یک زنبا ظاه...

رهبر انقلاب: ابتکار جوان ایرانی در میدان دانش مثل جنگ ۸ساله،...

رهبر انقلاب: ابتکار جوان ایرانی در میدان دانش مثل جنگ ۸ساله،...

مکاشفه:روزی میرسد که فقط دوساعت آب باشه نزدیک خواهیم دیددیدم...

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط