اسم بانو پارک نا یون

اسم: بانو پارک نا یون
سن: حدود ۶۵ سال
نقش: مادرِ پارک جیمین
جایگاه: صاحب عمارت، زنی باوقار، بدجنس کسی که به شدت روی عمارتش حساسه
اخلاق کلی : بدجنس

موهاش همیشه جمع شده، سفیدِ نقره‌ای، ولی هیچ‌وقت آشفته نیست.
لباش همیشه قرمز تیره‌ست، حتی وقتی کسی رو تحقیر می‌کنه.
لباساش فاخرن، از پارچه‌های گرون قدیمی انگار خودش رو هنوز ملکه‌ی اون عمارت می‌دونه.
نگاهش مثل تیغه‌ست، سرد و برنده. یه لبخند داره که هیچ‌وقت نمی‌فهمی از سر محبتِ یا نفرت.

زبونش مثل شمشیره. هر چی تو دلت باشه، اون با یه جمله می‌زنه لهت می‌کنه.
به کسی اعتماد نداره. همیشه فکر می‌کنه همه دنبال پول و قدرتش‌ان.
از سکوت بقیه لذت می‌بره. هر وقت کسی ازش می‌ترسه، لبخند می‌زنه.
بدجنسیش ظریفه یعنی مستقیم آسیب نمی‌زنه، ولی کاری می‌کنه خودت خودتو نابود کنی.
به گذشته‌ش افتخار می‌کنه، ولی ازش زخم خورده. زخم هم زده
همیشه ساعت ۵ عصر چای می‌خوره، با اون فنجون قدیمی که هیچ‌کس حق نداره لمسش کنه. اگه بشکنه دیگه ....
وقتی عصبی می‌شه، با انگشتاش به دسته‌ی صندلی می‌کوبه.
هیچ‌وقت مستقیم داد نمی‌زنه فقط اون‌قدر آروم حرف می‌زنه که از شدت ترس، بقیه صداشون درنمیاد.

از هویون خوشش نمیاد، چون استایلش براش بی‌ادبه به شدت ازش متنفره

جیمین رو کنترل می‌کنه ولی به روش نمیاره.

از جونگ‌کوک متنفر نیست، ولی بهش شک داره.

از یه سول نه خوش اش میاد نه بدش اما زیر نظر گرفته‌تش

یه جمله مخصوص خودش:
«همه‌تون فکر می‌کنین من پیر شدم، اما من فقط آروم‌تر نیش می‌زنم.»