خیلی وقته یه قاصدکم!

خیلی وقته یه قاصدکم!
رهاااا تویِ باد!
ولی منتظرم
که این باد لعنتی،
آخرش خسته شه و منو یجا بزاره زمین!
میشه بیام کنار گلدونای تُو
یا پشت پنجره ات؟!
بیام تو اتاقت،
بغل قاب عکست،
رو کمد لباسات...
یا نه ...!
اصلا زندونیم کنی توو یکی از تُنگایِ خالی مربات؟!
میشه اگه اومدم،
اگه اومدم پیشت...
تو دیگه فوتم نکنی!
تو دیگه بیشتر از این منو سرگردون و آواره نکنی!
باور کن حتی الان راضی ام لای صفحه ی یکی از کتابات،
منو واسه همیشه پیش خودت نگه داری!
اون وسط اگه لِهَم بشم،
اصلا مهم نیست!
میشه حواسِ بادو با موهات پرت کنی!
میشه منو از این بلاتکلیفی نجات بدی ...
میشه ؟!