متن خودم

#متن_خودم
#شهاب_سنگ_روز_های_بی_ستاره_ام :)
یک وقت هایی آن قدر لحظه هایت را غم می برد که توان حرف زدن و زندگی کردن را از تو میگیرد..
یک وقت هایی هم هست که تمام آدم های اطرافت را کنار میزنی که حالت بدتر نشود..
وقت هایی که حساب ساعت و روز و تاریخ از دستت میرود و فقط میدانی شب است یا روز...
وقت هایی که تنهایی دستش را میزارد روی اعتقاداتت تا از همه دست بکشی....

در آن میان کسانی همچو شهاب سنگ در آسمان بی ستاره به یک دفعه نوری میدهد که تمامت لحظه هایت را میگیرد...
آن هایی که وقتی میبینی شان تازه معنای انسانیت را میفهمی...
روزهایت برمیگردد...
و انگار که جای تمام آن آدمهای بی روح روزهای سخت را میگیرند..
آنهایی که وقتی دارییشان خودت هستی...
خنده ات فضا را در هم میریزد...
لحظه هایت شیرین..
و روزهایت دقیق است و زیبا..
آن هایی که با خنده ات خوشحال اند و دلشان ضعف میرود..
و هیچ وقت تلاشی برای سرکوبت ندارند..
با خوشحالی ات خوشحال و با غم هایت همچو یک کوه مقابله میکنند..
آدم هایی که دوستشان داری..
وقتی نیستند دلت پر میکشد برایشان..
آدمهایی که دوست داری لحظه لحظه شان را با خودت مرور کنی. ..
میاییند و انقلابی در درونت میکنند که بفهمی چقدر خودت را دوست داری.....
چقدر دوستتان دارم آدمهای مهربان قصه زندگی ام که پر از مهربانی هستید..
که برای چند روز در کنارتان روز هایم را ساختید..


تازه فهمیدیم چه کسی را بگذاریم در کنارمان..
در روز ها و لحظه هایمان..
و در سکوتمان، زمانی که نیستند...؛
آرام بغلشان کنیم...
❤