مرا ببخش که در تنهایی . برایت شعر می نویسم. ولی حیف که کنارم نیستی ... کنارم که باشی... عطرتو کلمات را مست می کند.... آنوقت... جمع کردنشان.... دیگر کار خداست!
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.