🌹 نـــ✒ ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹

🌹 نـــ✒ ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹
#آیه_های_جنون
#قسمت_بیستم
#بخش_اول
مطهرہ ڪنارم مینشیند و حالم را مے پرسد.
جوابے نمیدهم.
دستش سنگین بود...
عجیب هم سنگین بود...
با حرص نفسم‌ را بیرون میدهم،میخواهم‌ بابت این ڪارش تڪہ تڪہ اش ڪنم!
ویشڪا مضطرب میگوید:حامد بدو!
همان صداے آشنا با قدرت بہ گوشم میخورد:وایسید ببینم!
پشت سرش مطهرہ فریاد میزند:ڪجا؟! جرات دارید وایسید!
اما بہ جاے جوابے از دهان صداے قدم هاے بلند شان روے آسفالت در گوشم مے پیچد.
چشمانم را آرام باز میڪنم،مطهرہ در حالے ڪہ بازویم را میگیرد با نگرانے میگوید:خوبے؟
سرم را بہ سمت چپ و راست تڪان میدهم و لب میزنم:یڪم سرم گیج میرہ!
چشمانم بہ ڪفش هاے اسپرت مشڪے مردانہ اے مے افتد ڪہ ڪمتر از یڪ متر با من فاصلہ دارد.
نگاهم را از ڪفش هایش تا صورتش بالا میڪشم،ڪتِ نوڪ مدادے اش را شلختہ روے آرنجش انداختہ،همانطور ڪہ نفس نفس میزند میگوید:خانم حالتون خوبہ؟!
چقدر چهرہ اش آشناست!
گنگ نگاهش میڪنم،ڪجا دیدمش؟!
گونہ هایش ڪمے سرخ شدہ،نفس عمیقے میڪشد و بہ زور میگوید:دو...دو...یید...م
نفس ڪم‌ مے آورد.
این بار عمیق تر نفس میگرد و آرام نفسش را رها میڪند.
_دوییدم دنبالشون اما زود سوار ماشین شدن.
میخواهم از روے زمین بلند شوم ڪہ صداے آشناترے اجازہ ے حرڪت نمیدهد:چے شدہ؟!
سرم را برمیگردانم،با تعجب سبزے چشمانش را بہ ما دوختہ!
شهاب!
چرا همہ جا هست؟!
پسرے ڪہ رو بہ رویم ایستادہ میگوید:نمیدونم! مثل اینڪہ مزاحمشون شدہ بودن!
بہ ڪمڪ مطهرہ مے ایستم،گیج بہ شهاب نگاہ میڪنم!
پسر ادامہ میدهد:مرتیڪہ زد تو صورتش!
و با سر بہ من اشارہ میڪند.
شهاب با حرص لبش را بہ دندان میگرد و سریع رها میڪند. آرام بہ سمتمان مے آید،اخم ڪم رنگے ابروانش را بہ هم نزدیڪ ڪردہ.
سبزے چشمانش تیرہ تر بہ نظر مے رسند،رو بہ من میگوید:مے شناختینشون؟
مطهرہ سریع میگوید:آرہ...یعنے نہ...
پسرے ڪہ ڪنار شهاب ایستادہ میگوید:یعنے چے؟!
آب دهانش را قورت میدهد:یعنے فقط دخترہ رو میشناسیم،هم ڪلاسے مو...
اجازہ نمیدهم ادامہ بدهد زمزمہ وار میگویم:ڪمڪم ڪن بریم!
بہ صورتم خیرہ میشود،حلقہ هاے اشڪ مردمڪ‌ هاے مشڪے اش را در آغوش میگرند:از دماغت دارہ خون میاد...دستش بشڪنہ...
گوشہ ے چادرش را روے انگشت شصت و اشارہ اش میڪشد،میخواهد بینے و لبم را پاڪ ڪند ڪہ دستش را میگیرم:نہ دست نزن!
متعجب نگاهم میڪند،دستش را میڪشم:بیا بریم!
بدون حرف ڪمڪم میڪند بایستم،بہ چادرم زل میزند.
بوے خون و خیسے اَش روے صورتم اذیت میڪند،از آن بدتر چادر خاڪے ام...
میخواهیم راہ بیوفتیم ڪہ شهاب میگوید:فرزاد شمارہ پلاڪشونو دیدہ،میریم پیداش میڪنیم.
بدون اینڪہ نگاهش ڪنم میگویم:ممنون نیازے بہ ڪمڪ نیست!
با تحڪم ادامہ میدهم:نیازے بہ ڪمڪ غریبہ ها نیست!
نمیخواهم دور و برم باشد،پا میگذارم روے ڪنجڪاوے ام،زندگے آرامم را دوست دارم...
انگار دلم از روزهاے پیشِ رو آگاہ شدہ...
چند قدم دیگر برمیداریم ڪہ سایہ ے ڪسے ڪنارمان مے آید:خانم!
واژہ ے خانم را یڪ جورے میگوید.
یڪ‌ جورے ڪہ انگار من را مناسب این واژہ نمیبیند!
تنها براے ناراحت نشدنم این لفظ را بہ ڪار میبرد،گویے "خانم" را جایگزین واژہ "دخترخانم" ڪردہ!
همانطور ڪہ با مطهرہ قدم برمیداریم جدے جواب میدهم:بلہ!
ڪتش را بہ سمت شهاب پرت میڪند و رو بہ من میگوید:از چے میترسید؟! با این آدما باید برخورد شہ ما ڪہ شاهد بودیم پیگیر شید؛مگہ هر ڪے بہ هر ڪیہ؟!
جلوے درمان میرسیم،شلوغے داخل ساختمان رو بہ رویے ڪہ در حال ساخت است گوش هایم را اذیت میڪند.
چهرہ ام درهم میشود،مطهرہ با صداے لرزان میگوید:تو مطمئنے خوبے؟! سرت بہ جایے نخورد؟!
آرام میگویم:وایسا!
سرم را برمیگردانم،شهاب ڪتِ فرزاد را روے دستش انداختہ و با اخم نگاهمان میڪند.
سوال هاے در ذهنم بیشتر میشود،شهاب همراہ این پسرے ڪہ چهرہ اش برایم آشناست اینجا چہ میڪند؟!
_مهندس!
متعجب بہ ڪارگرے ڪہ در ساختمان رو بہ رویے ڪار میڪند و لفظ مهندس را خطاب بہ ما میگوید نگاہ میڪنم.
فرزاد میگوید:بلہ!
_از شرڪت زنگ زدن گفتن ڪار واجب دارن.
چشمان مشڪے اش را بہ زمین مے دوزد و دستش را داخل جیبِ شلوار ڪتان مشڪے اش میبرد.
همانطور ڪہ داخل جیبش را میگردد میگوید:بگو دارہ میاد شرڪت!
_آخہ برادرتون گفتن...
جدے و با‌ تحڪم میگوید:بہ مهندس بگید تا چند دیقہ دیگہ شرڪتم!
✍ 🏻 نویسنده:لیلے سلطانے
Instagram:Leilysoltaniii
👈 🏻 ڪپے تنها با ذڪر نام نویسندہ مورد رضایت است👉 🏻