در اتاقی که به اندازه یک تنهایی ست

در اتاقی که به اندازه یک تنهایی ست
دل من
که به اندازه یک عشق ست
به بهانه های ساده خوشبختی خود می نگرد
به زوال زیبای گل ها در گلدان
به نهالی که تو
در باغچه خانه مان کاشته ای
و به آواز قناری ها
که به اندازه یک پنجره می خوانند
آه
سهم من این ست
سهم من این ست

#فروغ_فرخزاد
#شعر
دیدگاه ها (۱۹)

کاش می شد خاطرات خوب را تجدید کردیا که می شد خاطرات تلخ را ت...

درست یک سال بعد از صلحمادربه جای پسر گم شده اشپیراهن سفیدش ر...

کنارِ پنجره بهتر که در سکوت بمیردکسی که خاطره‌ای بی ترانه دا...

چه خوش است حال مرغی که قفس ندیده باشدچه نکوتر آنکه مرغی زقفس...

شد خزان گلشن آشنایی...

#پیرمرد ی تمام عمرش را بین #بازار و #کوچه سر می کردهرکسی بار...

ازمایشگاه سرد

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط