همسایه ی من جئون جونگ کوکه ( p³⁰ )

همسایه ی من جئون جونگ کوکه ( p³⁰ )

خودش هم سوار ماشین شد و به ارومی راه افتاد

هوفی از سر کلافه بودن کشید و با دستش کمی موهاشو تکون داد.

به ا/ت نگاهی کرد و با دیدن اینجور کیوت خوابیدنش، خنده ی ریزی کرد و زیر لب گفت

_کیوت..

دست از نگاه کردن بهش برداشت به مسیریی که توش درحال رانندگی بود نگاهی کرد.

کسی جز اون توی اون جاده نبود

مثل همیشه، تنها بود و هیچکسی کنارش نبود

دوباره هوفی سر داد و کمی سرش رو به عقب برد.

به اسمون، درختا، مسیر، تیرِ چراغ برق، و در نهایت؛ ا/ت کرد...

غرق در خواب بود

جئون دچار کم خوابی شدیدی شده بود

میدونست این خواب و خستگی ا/ت بخاطر مستیشه، ولی بازم دلش میخواست مثل اون الان غرق خواب باشه و هیچوقت دیگه بیدار نشه..

شاید بخاطر اتفاقاتی که براش افتاده اس

یا شایدم بخاطر کسایی هست که گذشتشو به مسخره میگیرن..

کلافه بود، و خسته

از همچی

میخواست همینجا تمومش کنه و به همچی و این درد پایان بده

اما چیزی که ا/ت گفت

تمامی این تفکرات رو برای چند لحظه از ذهنش دور کرد..

ا/ت: تنهام نذارین...من میترسم...میترسم...

اره

ا/ت داشت خواب میدید
یا بهتره بگیم، داشت کابوس میدید..

جئون که و متوجه عرقی که روی پیشونیش بود، شد

کمی ترسید و نگرانش شد

کی فکرشو میکرد این پسرک سرد و تخس نگران و عاشق پیشه ی این دخترک سر به هوا بشه؟؟

اما چیزیه که شده

باید بابتش خوشحال هم بود