نامه ی شماره ی

نامه ی شماره ی 6. 🎭

هم سلولی سلام

امروز خیلی کلافه ام، آخر فکرش را بکن، آنقدری که از تمام زندگی عکس داریم،
ذره ای خودش را نداریم، شاید دوربین ها می‌دانستند آدم ها خاطره هایشان را بیشتر دوست دارند.
خیلی وقت ها سکوت آدمیزاد بوی دلخوری میدهد، پرحرفیش بوی دلتنگی، دلتنگم اما پر حرف نه.

دلتنگم شدی به دیوار بکوب
من این سوی دیوار منتظرت خواهم بود.

#هم_سلولی

📚☕