"آدم ها آدم اند...

"آدم ها آدم اند...
گاهی با یک لبخند جان می گیرند
و گاهی با یک اتفاق تمام میشوند..."
باور کن آدم هارا
آرزوهایشان را
درد هایشان را
بغض هایشان را
که اگه باورشان کردی
توهم میشوی مثل یک گلدان یاس
که عطر خوش وجودت را هر
روز و هر لحظه
در طاقچه دلهایشان با لبخند استشمام می کنند
که میشوی مرحم زخم هایشان
آنقدر عزیز میشوی که انگار
خدا به دلت ،
به وجودت عزت بخشیده است 
آدم ها را باور کن
با لبخندت
با نگاهت
با وجودت
گهگاهی نوازششان کن
آدم ها درد دارند
خاطراتی با طعم گس و تلخ
که گاهی با وجود ما
با بی تفاوتی های ما
رنج یاداوریشان و تکرار بغض های خفه شده در گلویشان زنده میشود 
که تا مدت ها میشود تیغ در گلو
کمی با آدم های داستان زندگیت مهربان تر باش
که خودت هم از جنس
همان آدم هایی
شاید روزی تلائلو وجودت
را در قاب آئینه ای دیدی
که به تو لبخند میزند ...
آدم ها آدمند
با یک لبخند جان میگیرند 
و گاهی با یک اتفاق تمام میشوند ...