ن ا دا ا د

ﻗـﺮن ﻣﺎ ﺷـﺎﻋﺮ اﮔـﺮ داﺷﺖ، ﻫﻮا ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮد
ﺧﺎر ﻫﻢ ﻛﻤﺘﺮ ﻧﺒﻮد از ﮔﻞ، ﺑﺴﺎ ﮔﻞ ﺗﺮ ﺑﻮد
ﻗﺮن ﻣﺎ ﺷﺎﻋﺮ اﮔﺮ داﺷﺖ، ﻛﻪ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﺑﺎ ﻛﺒﻮﺗﺮ، ﺑﺎز ﺑﺎ ﺑﺎز ﻧﺒﻮدﺷﻌﺎر ﭘﺮواز...
وای ﺑﺮ ﻣﺎ ﻛﻪ ﺗﺼﻮر ﻛﺮدﻳﻢ ﻋﺸﻖ را ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺸﺖ
در ﭼﻨﻴﻦ ﻗﺮﻧﻲ ﻛﻪ داﻧﺶ ﺣﺎﻛﻢ اﺳﺖ
ﻋـﺸﻖ را از ﺻـﺤـﻨﻪ دور اﻧـﺪاﺧـﺘﻦ دﻳـﻮاﻧﮕﻲ اﺳﺖ
ﺷﺮﻣﻨﺪﮔﻲ اﺳﺖ ﻗـﺮن، ﻗـﺮن آﺗـﺶ ﻧﻴﺴﺖ
ﻗﺮنِ ﻳﻚ ﻫﻮای ﺗﺎزه اﺳﺖ
ﮔﻢ ﺷﺪﻳﻢ ﮔﺮ در ﻣﻴﺎن ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ...
ﺟﺴﺘﺠﻮﻳﻲ ﻻزم اﺳﺖ
ﻧﺎزﻧﻴﻦ ﻫﺎ، از ﺳﻴﺎﻫﻲ ﺗﺎ ﺳﻔﻴﺪی را ﺳﻔﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﻨﻴﻢ...
# سیاوش قمیشی