محمدرضا سیب دوست نداری؟؟؟؟

محمدرضا_سیب دوست نداری؟؟؟؟
-چرا.
-پس چرا نمیخوری؟؟
سیب را در دهانم گذاشتم و گاز زدم هنوز هم هر سه متعجب به محمدرضا نگاه می کردیم...

✨ #مـنـو_بـہ_یـادت_بـیــار
✍ مـریـم سـرخـه اے

🌹 قسـمـت شانزدهــم
(بـــخـــش اول)


از خانه بیرون رفتم. به اجبار سوار تاکسی شدم و مدتی بعد روبه روی خانه ی اقای اصغرزاده (پدرمحمدرضا)ایستاده بودم...
با نگرانی قدم هایم را برداشتم و بعد دستم را روی زنگ فشار دادم و بعد از ثانیه ای در باز شد...
پاهایم می لرزید...
تحمل کلمه ای حرف از زبان محمدرضا را ندارم...
بغضم را قورت دادم و پله هارا بالا رفتم.
جلوی در رسیدم در باز بودو مادرمحمدرضا جلوی در ایستاده بود با دیدن من لبخندی زد و گفت:
-سلام دخترم.
خندیدم و گفتم:
-سلام.
دست دادیم و روبوسی کردیم. پدر محمدرضا با دیدن من کلی خوشحال شد از جایش بلند شدو سلام و احوال پرسی گرمی با من کرد.بعد هم گفت:
-بیا...بیا اینجا بشین...
کنارش رفتم و روی کاناپه نشستم.
-که حالا وقت نداری بیای اینجا.
خندیدم و گفتم :
-نه نه...یکم سرم شلوغ بود...
-عجب...
پس محمدرضا کجاست...اگه اون خونه نیست...پس...نه...اون یادش نیست خونمون کجاست...
-إم پدر جان...
-جانم بابا؟
صدایم را آرام کردم و گفتم:
-محمدرضا خونست؟
-آره...حالا چرا آروم صحبت میکنی؟
-نمیخوام بفهمه که من اینجام.
همان لحظه در اتاق باز شدو محمدرضا بیرون آمد.
نگاه سردی به پدرش انداختم و بعد به محمدرضا نگاه کردم. از جایم بلند شدم و گفتم:
-سلام.
محمدرضا خیره به من نگاه می کرد.
به نشانه ی سلام سرش را چند بار تکان دادو رفت سمت آشپز خانه.
پدرش روبه گفت:
-از دستش دلخور نشو...حافظه کم چیزی نیست...
سرم را پایین انداختم و گفتم :
-نه من از دستش ناراحت نیستم...من...من...
بغضم گرفت... پدر محمدرضا از جاییش بلند شدو گفت:
-میرم یکم برات آب بیارم.
اشک هایم سرازیر شد. تو حال خودم بودم. که صدایی نزدیک گوشم گفت:
-حرف خودتو زمین میندازی.
ناگهان جا خوردم.محمدرضا کنار من نشسته بود.
اشک هایم را سریع پاک کردم و گفتم:
-چه حرفی؟؟
-قرار بود دیگه نبینمت...
-من نمیخواستم بیام اینجا...بابا...زنگ زد گفت باید بیام اینجا منم نتونستم رو حرفش حرف بزنم...
شکلاتی در دهانش گذاشت و گفت:
-حالا چرا گریه میکنی؟
-گریه نمیکنم.
دستش را روی چشمش گذاشت و گفت:
-چشات خیسه.
-آهان آره...یکم خاک رفت توچشمم.
-اینجا که خاک نیست.
چیزی نگفتم...
سرم را پایین انداختم .محمدرضا دومرتبه تکرار کرد:
-نگفتی؟
-چیو؟
-چرا گریه میکنی؟
-گفتم که خاک رفت توی چشمم.
-منم گفتم که اینجا خاک نیست...
پدر محمدرضا از آشپز خانه بیرون آمد... لیوان آبی دستش بود به من داد و گفت من برم کمک مامان ...
-باباجان مامان کوش؟؟؟از وقتی اومدم توی آشپز خونست... توروخدا زحمت نکشید من باید الان برم...
صدای مادر از آشپز خونه بلند شد.
-این چه حرفیه دخترم.مگه من میزارم بری.
-آخه مامان خونه منتظرمه.
-الان زنگ میزنم بهش میگم یکم اینجا میمونی...
چشم هایم را روی هم فشار دادم و نفس عمیقی کشیدم. پدر محمدرضا به آشپز خانه رفت...
بین منو محمدرضا سکوت بود.
چند ثانیه بعد مادرو پدر محمدرضا باهم از آشپز خانه بیرون آمدند...
دست پدر چای و دست مادر ظرف میوه...
-ای بابا چرا زحمت کشیدید...
زحمت چیه عزیزم.محمدرضا سیبی را برداشت و سمتم گرفت:
-بیا...
مات نگاهش کردم...
-بگیر دیگه...
چشم ازش برنداشتم متعجب نگاهش می کردم.چاقو را برداشت و سیب را پوس کند. هر سه متعجب ونگران به محمدرضا نگاه میکردیم.
سیب را به دوقسمت تقسیم کرد یک قسمتش را سمتم گرفت و گفت:
-حالا بگیر...پوس کندم.
سکوت وحشتناکی حاکم بود.خنده های پی در پی و غمناک من سکوت را شکست.همانند دیوانه ها می خندیدم...سیب را از دستش گرفتم.
محمدرضا_سیب دوست نداری؟؟؟؟
-چرا.
-پس چرا نمیخوری؟؟
سیب را در دهانم گذاشتم و گاز زدم هنوز هم هر سه متعجب به محمدرضا نگاه می کردیم...
مات به محمدرضا نگاه میکردم...
-چرا منو اینطوری نگاه میکنی؟؟؟
-هیچ..هیچی...
مادرمحمدرضا با تعجب گفت_عزیزم چاییتو بخور سرد نشه...
-چشم.
به پدر نگاهی انداختم و بعد استکان چای را را برداشتم...
تلفنم زنگ خورد.
-اوه...مامانه...
مادرمحمدرضا_ای وای ببخشید یادم رفت زنگ بزنم.
لبخندی زدم و گفتم:
-اشکالی نداره.
محمدرضا به من نگاه میکرد...
سرم را پایین انداختم و بعد موبایلم را جواب دادم.
-جانم مامان؟
-سلام دختر کجایی دیر کردی.
-شرمنده مامان جان داشتم میومدم خونه ولی پدر جون دوست داشتن منو ببینن بخاطر همین اومدم خونشون یه سر. دیگه دارم میام خونه.
مادر محمدرضا گفت:
-نه دخترم این چه حرفیه...
سرم را با لبخند تکان دادم.
مادرم گفت:
-باشه دخترم سلام برسون زود بیا خونه. خداحافظ
تلقن را قطع کردم و رو به مادرش گفتم:
-باید برم خونه. ان شاء