p

p.2


جونگ‌کوک آستیناشو بالا زد و وارد آشپزخونه شد. ا.ت هم با یه پیشبند صورتی که روش نوشته بود "سرآشپز کوچولو" پشت سرش اومد. جونگ‌کوک با خنده گفت:

– هنوز این پیشبند رو نگه داشتی؟

– آره خب! چون تو گفتی خوش‌شانس میاره!

جونگ‌کوک خندید و مواد رو روی میز چید. خمیر آماده بود، سس گوجه، پنیر، قارچ، فلفل دلمه‌ای، زیتون... همه چی کامل.

– خب خانوم سرآشپز، مرحله اول؟

– پهن کردن خمیر. ولی نه مثل سری پیش که بیضی شد!

– اون خمیر هنری بود!

ا.ت خمیر رو برداشت و شروع کرد به پهن کردن. جونگ‌کوک از پشت سرش خم شد و دستاشو گذاشت رو دستای ا.ت.

– بذار کمکت کنم...

– کمکه یا بهونه‌ست که دستتو بذاری رو دستم؟

جونگ‌کوک چشمکی زد.

– جفتش.

ا.ت سرخ شد ولی چیزی نگفت. چند دقیقه بعد همه چی آماده بود و پنیر هم پخش شده بود... البته به جز مقداری که دوباره روی زمین افتاد چون جونگ‌کوک بازم خواست "بندازتش بالا"!

– گفتم ننداز! – ا.ت خندید.

– عادت قدیمی نمی‌ره!

بالاخره پیتزا تو فر رفت و اون دوتا کنار هم نشستن رو زمین آشپزخونه. نور فر، عطر پیتزا، بارون بیرون و یه عشق ساده و صمیمی بینشون.

جونگ‌کوک سرشو گذاشت رو شونه‌ی ا.ت:

– می‌دونی چی این لحظه رو خاص می‌کنه؟

– چی؟

– اینکه با توئه.