بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
پاسخ قسمت چهارم :
امیرالمؤمنین، امام علی علیه السلام:إنّ للقُلوبِ شَهوَةً و إقبالاً و إدبارا ، فَأتُوها مِن قِبَلِ شَهوَتِها و إقبالِها ، فإنّ القَلبَ إذا اُكرِهَ عَمِيَ - همانا دلها داراى خواهش میلها هستند؛ خوشایند و نا خوشایند دارند گاه به چيزى رو مىكنند و گاه روى مى گردانند.پس، از راه اقبال و خوشایند شان وارد شوید هر گاه خواستند و اقبال كردند، آنها را به كار گيريد؛ چرا كه اگر دل به كارى مجبور شود، كور می گردد.(نهج البلاغه : الحكمه 193)
آن نصرتهای دنیوی و نعمات بهشتی که خداوند متعال به بندگان مؤمن و متقی اش بشارت میدهد، همه خوشایندهای بشر است؛ حال چه خوشایند روحی، مانند نیل به کمال و قرب بیشتر باشد و لذت لقاء الله و حشر با انبیا و اولیا و نظر به وجهه الله باشد، و چه خوشایند های جسم بهشتی، مانند تمامی نعماتی که بر شمرده است.
بنابراین، باکودک نیز باید از راه خوشایند هایش وارد شد. در بُعد روحی، از محبت و دوست داشتن خدا و محبت متقابل او سخن گفت، و در بُعد دنیوی و جسمی، از نعمات او چون: سلامتی و سخن گفت و البته برای پیش از عمل و بعد از عمل،پاداش جایزه و هدیه در نظر گرفت؛ و البته روشها بسیار و گوناگون می باشند که باید متناسب با شرایط و امکانات، به کار گرفته شوند.
شاید یکجا صحبت کردن لازم باشد - یک جا قصه گفتن یک جا طرح سؤالی که پاسخش برای او روان است تو چقدر خدا دوست داری - دوست داری که خدا چقدر تو را دوست باشد و یک جا قطع بازی یا هر کار دیگری، با ذکر این که اذان گفتند و من باید بروم نماز بخوانم، تو هم بیا کنارم بنشین، یکجا هدیه یک چادر نماز یا سجاده، یک جا حضور در تجمع مناسبتی کودکان، یک وقت همراه بردن کودک برای نماز جماعت یا جمعه به گونهای که به او خوش بگذرد، یکجا تعریف و تمجید دیگران از این که او نماز را یاد گرفته هر چند غلط و اشتباه بخواند و ... .(پایان)
پاسخ قسمت چهارم :
امیرالمؤمنین، امام علی علیه السلام:إنّ للقُلوبِ شَهوَةً و إقبالاً و إدبارا ، فَأتُوها مِن قِبَلِ شَهوَتِها و إقبالِها ، فإنّ القَلبَ إذا اُكرِهَ عَمِيَ - همانا دلها داراى خواهش میلها هستند؛ خوشایند و نا خوشایند دارند گاه به چيزى رو مىكنند و گاه روى مى گردانند.پس، از راه اقبال و خوشایند شان وارد شوید هر گاه خواستند و اقبال كردند، آنها را به كار گيريد؛ چرا كه اگر دل به كارى مجبور شود، كور می گردد.(نهج البلاغه : الحكمه 193)
آن نصرتهای دنیوی و نعمات بهشتی که خداوند متعال به بندگان مؤمن و متقی اش بشارت میدهد، همه خوشایندهای بشر است؛ حال چه خوشایند روحی، مانند نیل به کمال و قرب بیشتر باشد و لذت لقاء الله و حشر با انبیا و اولیا و نظر به وجهه الله باشد، و چه خوشایند های جسم بهشتی، مانند تمامی نعماتی که بر شمرده است.
بنابراین، باکودک نیز باید از راه خوشایند هایش وارد شد. در بُعد روحی، از محبت و دوست داشتن خدا و محبت متقابل او سخن گفت، و در بُعد دنیوی و جسمی، از نعمات او چون: سلامتی و سخن گفت و البته برای پیش از عمل و بعد از عمل،پاداش جایزه و هدیه در نظر گرفت؛ و البته روشها بسیار و گوناگون می باشند که باید متناسب با شرایط و امکانات، به کار گرفته شوند.
شاید یکجا صحبت کردن لازم باشد - یک جا قصه گفتن یک جا طرح سؤالی که پاسخش برای او روان است تو چقدر خدا دوست داری - دوست داری که خدا چقدر تو را دوست باشد و یک جا قطع بازی یا هر کار دیگری، با ذکر این که اذان گفتند و من باید بروم نماز بخوانم، تو هم بیا کنارم بنشین، یکجا هدیه یک چادر نماز یا سجاده، یک جا حضور در تجمع مناسبتی کودکان، یک وقت همراه بردن کودک برای نماز جماعت یا جمعه به گونهای که به او خوش بگذرد، یکجا تعریف و تمجید دیگران از این که او نماز را یاد گرفته هر چند غلط و اشتباه بخواند و ... .(پایان)
۴۸۲
۲۳ مرداد ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.