باز باران

باز باران
اما ، بی ترانه
می خورد بر شانه های
این دل تنها نشسته
خسته از غم های مردم
با دلی از غصه لبریز
کنج این اندوه نشسته
می خورد بر شانه هایش عطر باران
بی ترانه
شادی از دل رفته یک سو
بی بهانه
غم چنان بی غم نشسته
مالکانه
در دل مردم نشانی از محبت نیست
خالصانه
خواه باران با ترانه
خواه باران بی ترانه
مردم این کوی تاریک
باز باران ، باز باران
اما بی ترانه .....

💎