آدم رویایی خاکستر رویاهای گذشتهاش را بیخودی بهم می زن

آدمِ رویایی، خاکسترِ رویاهای گذشته‌اش را بیخودی بهم می زند،
به این امید که در میانشان حداقل جرقه ی کوچکی پیدا کند و فوتش کند تا دوباره آتش،
جان بگیرد،
تا این آتشِ احیا شده، قلبِ سرمازده ی او را گرم کند
و همه ی آن‌هایی که برایش عزیز بودند، برگردند...