پارت

#پارت۱۹۵


چند ماه بعد...راوی:کپلر

صحنه ی تیرخوردن پسرش همش جلوی چشمش رژه میرفت.
عصبی بود.غمگین بود.ترسیده بود؟نه نترسیده بود. چون میدونست تهش قراره چه اتفاقی براش بیفته.حالا تیتر همه ی اخبارا شده بود یه جمله...
_محمود ناظری ، تروریست،به حبس ابد محکوم شد...

***


_ندا کوچولو...عزیز بابا...بخواب بابایی.خوشگل من...
کیان ندا رو روی پاش گذاشته بود و تکونش میداد تا خوابش ببره. ولی ندا چشماش باز باز بود و به کیان خیره شده بود.
آیدا با خنده اومد سمتشون و کنار کیان نشست
_نمیخوابه نه؟
کیان خمیازه ی بلند و بالایی کشید و گفت
_نه بابا.من خوابم گرفت این فسقلی نه.
آیدا بوسه ای روی گونه ی کیان کاشت و بچه رو بغل کرد.
راه رفت و لالایی خوند.
انقدر که ندا آروم خوابش گرفت.
خونوادشم دیده بود.حتی گاهی با اون دستگاهی که آیدا جدیدا ساخته بود به دیدنشون میرفت.تمام مدت کیان آیدا رو تماشا کرد و تو دلش خدا رو واسه ی زندگی ای که داشت شکر کرد...


راوی:سیلورنا


_برای بار سوم عرض میکنم.عروس خانوم وکیلم؟
قرآنو بوسید و از ته قلبش از خدا خوشبختی رو طلب کرد
_با اجازه ی بزرگترا و روح پدرومادرم...بله
صدای هل کشیدن و سوت و دست اتاقو پر کرد.
سینا با لبخند خواهرشونگاه کرد و مطمئن بود که اونو دست آدم درستی سپرده.
سهیل و سما با سر از همه تشکر میکردن.
نگاهشون توی آینه ی سفره ی عقد گره خورد و لبخند زدن.اونا خوشبخت بودن...
بعد از اون همه اتفاق حالا اونا زندگی آرومی داشتن...
***

محمود روی ساحل شب دراز کشیده بود و به آسمون نگاه میکرد. با خودش فکر میکرد زمین کجای این آسمون مخفی شده...
سعی میکرد ذهن خستشو آروم کنه.
سعی میکرد درنشو تغییر بده...
سعی میکرد بتونه خودشو ببخشه...