خان زاده پارت104
#خان_زاده #پارت104
خوشحال گفتم
_راست میگید؟
با لبخند سر تڪون داد ڪه گفتم
_اما آخه من ڪار با ڪامپیوتر بلد نیستم.
نگاهش و به سر تا پام انداخت طوری ڪه معذب شدم. با لحن معناداری گفت
_اشڪال نداره. شبا بیا خونم.یادت میدم.
خشڪم زد خودشو جلو ڪشید و گفت
_راضیت میڪنم خوشگله.
تند از جام بلند شدم... تو اون لحظه تنها ڪاری ڪه از دستم بر میومد و انجام دادم. فرار ڪردن.
هق هقم بلند شد. از پله ها دویدم پایین. گریه م بند نمیومد.. اون چه فڪری راجع بهم ڪرده بود؟
خدایا آخه چرا؟ چون مطلقم یعنی هرزه هم هستم؟
از شرڪت زدم بیرون و دستمو برای اولین تاڪسی جلوم تڪون دادم و سوار شدم.
یڪ ماه بود ڪه در به در ڪار بودم، اهورا هم انگار فراموش ڪرده بود ڪه می‌خواست برام ڪار ڪنه. چند باری برام پول و مواد غذایی فرستاد اما من نمیخواستم زیر دین اون باشم.به هر دری میزدم بسته بود، از طرفی مدرسم بود و از طرفی ڪار...
سرمو به شیشه چسبوندم و اشڪام جاری شد.
هنوز تنم می لرزید. خدا لعنتت ڪنه!
* * * * *
چشمام برق زد و گفتم
_واقعا؟
سر تڪون داد و گفت
_رڪ بگم آیلین جون اینجا نیازی به خدمه نداره مخصوصا دانش آموز همین مدرسه اما چون از مشڪلاتت با خبرم میذارم یه مدت ڪار ڪنی فقط بگم حقوق خوبی نداره.
از خدا خواسته گفتم
_اشڪالی نداره. قبوله!
متاسف گفت
_جلوی هم ڪلاسیات خجالت ڪه نمیڪشی؟
_نه خانوم ڪار ڪردن ڪه عار نیست فقط میشه بگید چی ڪار باید بڪنم؟
سر تڪون داد و گفت
_بعد از تموم شدن ڪلاسا می مونی و مدرسه رو جارو میزنی! ڪلاسا رو مرتب میڪنی!آشغال های سطل زباله رو جمع میڪنی،دستشویی و میشوری و از این ڪارا. حسین آقا ڪم ڪم بهت یاد میده جی ڪار باید بڪنی!
سر تڪون دادم و گفتم
_باشه،خیلی خیلی لطف ڪردید ممنونم
سری با لبخند برام تڪون داد و گفت
_می تونی بری سر ڪلاست.
دوباره تشڪر ڪردم و از دفتر بیرون اومدم.
از اینڪه توی یه جای امن ڪار پیدا ڪردم بی نهایت خوشحال بودم. تازه توی مدرسمم بود و لازم نمیشد تا هر بار مسیر عوض ڪنم. هر چند حقوقش ڪم بود اما اگه ولخرجی نمیڪردم ڪفاف زندگیم و میداد...لبخند پهنی زدم و به سمت ڪلاسم رفتم
🍁 🍁 🍁 🍁 🍁
خوشحال گفتم
_راست میگید؟
با لبخند سر تڪون داد ڪه گفتم
_اما آخه من ڪار با ڪامپیوتر بلد نیستم.
نگاهش و به سر تا پام انداخت طوری ڪه معذب شدم. با لحن معناداری گفت
_اشڪال نداره. شبا بیا خونم.یادت میدم.
خشڪم زد خودشو جلو ڪشید و گفت
_راضیت میڪنم خوشگله.
تند از جام بلند شدم... تو اون لحظه تنها ڪاری ڪه از دستم بر میومد و انجام دادم. فرار ڪردن.
هق هقم بلند شد. از پله ها دویدم پایین. گریه م بند نمیومد.. اون چه فڪری راجع بهم ڪرده بود؟
خدایا آخه چرا؟ چون مطلقم یعنی هرزه هم هستم؟
از شرڪت زدم بیرون و دستمو برای اولین تاڪسی جلوم تڪون دادم و سوار شدم.
یڪ ماه بود ڪه در به در ڪار بودم، اهورا هم انگار فراموش ڪرده بود ڪه می‌خواست برام ڪار ڪنه. چند باری برام پول و مواد غذایی فرستاد اما من نمیخواستم زیر دین اون باشم.به هر دری میزدم بسته بود، از طرفی مدرسم بود و از طرفی ڪار...
سرمو به شیشه چسبوندم و اشڪام جاری شد.
هنوز تنم می لرزید. خدا لعنتت ڪنه!
* * * * *
چشمام برق زد و گفتم
_واقعا؟
سر تڪون داد و گفت
_رڪ بگم آیلین جون اینجا نیازی به خدمه نداره مخصوصا دانش آموز همین مدرسه اما چون از مشڪلاتت با خبرم میذارم یه مدت ڪار ڪنی فقط بگم حقوق خوبی نداره.
از خدا خواسته گفتم
_اشڪالی نداره. قبوله!
متاسف گفت
_جلوی هم ڪلاسیات خجالت ڪه نمیڪشی؟
_نه خانوم ڪار ڪردن ڪه عار نیست فقط میشه بگید چی ڪار باید بڪنم؟
سر تڪون داد و گفت
_بعد از تموم شدن ڪلاسا می مونی و مدرسه رو جارو میزنی! ڪلاسا رو مرتب میڪنی!آشغال های سطل زباله رو جمع میڪنی،دستشویی و میشوری و از این ڪارا. حسین آقا ڪم ڪم بهت یاد میده جی ڪار باید بڪنی!
سر تڪون دادم و گفتم
_باشه،خیلی خیلی لطف ڪردید ممنونم
سری با لبخند برام تڪون داد و گفت
_می تونی بری سر ڪلاست.
دوباره تشڪر ڪردم و از دفتر بیرون اومدم.
از اینڪه توی یه جای امن ڪار پیدا ڪردم بی نهایت خوشحال بودم. تازه توی مدرسمم بود و لازم نمیشد تا هر بار مسیر عوض ڪنم. هر چند حقوقش ڪم بود اما اگه ولخرجی نمیڪردم ڪفاف زندگیم و میداد...لبخند پهنی زدم و به سمت ڪلاسم رفتم
🍁 🍁 🍁 🍁 🍁
۹.۱k
۱۰ مرداد ۱۳۹۸
دیدگاه ها (۲۴)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.