من که در پیله ی خویش شوق پروانگی از یادم رفت..لااقل موقع رفتن بسپار ابر جای تو ببارد به سرم..ماه جای تو بتابد به شبم.. وسرانگشت بزند گاهگاهی به دلم..شاید این تلخی ایام غم انگیزم را باز با یاد تو از یاد ببرم..