نمی خواهم نگرانت کنم امّا

نمی خواهم نگرانت کنم امّا
هنوز زنده ام 
و این روزها هربار حواسم را پرت کرده ام در خیابان
بوق اولین ماشین، عقب*عقبم رانده است


نمی خواهم نگرانت کنم امّا
این شب ها هربار
ناامیدی مرا به پشت بامِ خانه رسانده است
با احتیاط پله ها را
یکی
یکی
یکی 
پایین آمده ام
با اینکه می دانستم در من
دیگر چیزی برای شکستن نمانده است


این شب ها روی پیشانی ام
جای روییدنِ شاخ می خارد و
پوستم این شب ها زبر و خشن شده است
و تو از شکوه کرگدن شدن چه می دانی؟


و بر این سیارهء خاکی موجوداتی هستند
که سرانجام فهمیده اند
بی عشق می شود زنده ماند
موجودات عجیبی
که بی آنکه کسی جایی نگرانشان باشد
با احتیاط از خیابان عبور می کنند
پله ها را دست به نرده پایین می آیند
و صبح ها در پارک می دوند
موجودات باشکوهی
که اگر خوب به سخت جانی چشم هایشان خیره شوی، می فهمی
هنوز نسل دایناسورها منقرض نشده است -


نمیخواهم نگرانت کنم
نمیخواهم نگرانت کنم امّا 
امّا
نداشتنت را بلد شده ام
و مثل کودکی که سرانجام فهمیده است
تمام آنانچه در تاریکی ست
همان هاست که در روشنایی ست،
به خیانتِ دست های تو فکر می کنم
که تمام این سال ها
چراغ ها را
خاموش نگه داشته بودند...



#دلنوشته_های_کوچه_پشتی
https://telegram.me/joinchat/BYIBETypQYYlvvnrZeAdZA