آن قدر جای خالیت اینجاست،

آن قدر جای خالیت اینجاست،
که کنارم دراز می‌کشد،
برایم قصه می‌گوید،
سربرشانه‌ام می‌گذارد:
و گاه باهم ، گریه می‌کنیم.
آن‌قدر به نبودنت، عادت کرده‌ام،
که اگر یک روز بیایی،
دلم برای جای خالی‌ات تنگ می‌شود،
دلم برای دلتنگی‌ات،
دلم برای آوازهایی،
که جای خالی‌ات می‌خواند.
هم دوست دارم که بیایی
هم میترسم که بیایی ...