"شکوائیه"

"شکوائیه"

به این فکر میکنم که اگر همین حالا قرار باشد همه چیز را رها کنم و پیمانه‌ی مرگ را سر بکشم؛ دل کندن از کدام دارائیم، جان دادن را برایم سخت میکند!؟

شاید حسرت یک استکان چای تازه دم و یک نخ سیگار، روی ایوان وقتی که سرت بر روی سینه‌ی سوخته‌ام آرام گرفته باشد...

اما تو هیچ گاه نبوده‌ای و شاید قرار است حتی حسرتِ داشتن این حسرت را هم به سیاهه‌ی آمال و آرزوهای بعیدم اضافه کنم.‌‌..

هر طور فکر میکنم اگر زبانم لال مادرم نبود ، این من بودم که پی مرگ میگشتم تا تنگ در آغوشش بگیرم...

چیز دیگری در این دنیا میل به ماندنم نمیدهد...

آنطرف اما من و سیاهه‌ی آرزوهایم با خدا حرف ها داریم و امیدواریم جنابشان پاسخ قانع کننده‌ای برایمان داشته باشند...