65/مروری بر فرمایشات امام حسین(ع) از مدینه تا کربلا
65/مروری بر فرمایشات امام حسین(ع) از مدینه تا کربلا
یکی از یاران حسین بن علی علیهما السلام فردی است از قبیله کلب به نام ((عبداللّه بن عمیر)) که کنیه او ابووهب می باشد و به همراه همسر و مادرش از کوفه برای یاری آن حضرت حرکت کرده بود .
عبداللّه بن عمیر در یک حمله که از سوی گروهی به فرماندهی شمر به جناح چپ سپاه امام علیه السلام متوجه گردید با عده ای دیگر از افراد سپاه امام علیه السلام کشته شد ، او در دفع این حمله استقامت عجیبی از خود نشان داد و پس از آنکه گروهی سواره و پیاده از افراد دشمن را به هلاکت رسانید ، دست راست و یکی از پاهایش قطع گردید و به اسارت دشمن درآمد و بلافاصله به صورت ((قتل صبر)) و در مقابل صفوف و در معرض دید سپاهیان دشمن ، بدن او را با نیزه و شمشیر قطعه قطعه نموده و به شهادت رسانیدند .
همسر وی که در میان خیمه ها بود ، به قتلگاه رفت و در کنار پیکر بی روح و قطعه قطعه شوهرش نشست و در حالی که خون از سر و صورت وی پاک می کرد چنین می گفت : بهشت بر تو گوارا باد ! درخواستم از خدایی که بهشت را بر تو ارزانی داشته این است که مرا نیز در آنجا مصاحب تو گرداند.
در این حال غلام شمر به نام ((رستم )) به دستور وی با چماقی به همسر عبداللّه حمله نمود و سر وی را شکست و در همانجا کشته شد و جسد بی جانش در کنار پیکر همسرش به روی خاک افتاد و این تنها کسی است از بانوان که در حادثه کربلا به شهادت رسیده است.
غلام شمر آنگاه سر عبداللّه را از تنش جدا کرده و به سوی خیمه ها انداخت ، مادر عبداللّه که در میان خیمه های بود ، سر بریده فرزندش را برداشت و خاک و خون از صورتش پاک کرد آنگاه در حالی که عمود خیمه را به دست گرفته بود به سوی صفوف لشکر حرکت نمود .
امام دستور داد او را به سوی خیمه ها برگردانیدند و خطاب به وی چنین فرمود :
(( در راه حمایت از اهل بیت من به پاداش نیک نایل شوید خدا رحمتت کند به سوی خیمه ها برگرد که جهاد از تو برداشته شده است ))
مادر عبداللّه طبق دستور امام در حالی که این جمله را بر زبان می راند ، به خیمه بازگشت : خدایا ! امید مرا قطع نکن . امام در پاسخ وی فرمود :
(( خدا امید تو را قطع نخواهد نمود))
#حدیث#احادیث#روایت#روایات#امام#امامان#معصوم#معصومین#امامت#hadis#imam#شیعه#تشیع#اسلام#اهل_بیت#اهلبیت#حسین#امام_حسین#عاشورا#کربلا#از_مدینه_تا_کربلا#عاشورا#زیارت_عاشورا#
یکی از یاران حسین بن علی علیهما السلام فردی است از قبیله کلب به نام ((عبداللّه بن عمیر)) که کنیه او ابووهب می باشد و به همراه همسر و مادرش از کوفه برای یاری آن حضرت حرکت کرده بود .
عبداللّه بن عمیر در یک حمله که از سوی گروهی به فرماندهی شمر به جناح چپ سپاه امام علیه السلام متوجه گردید با عده ای دیگر از افراد سپاه امام علیه السلام کشته شد ، او در دفع این حمله استقامت عجیبی از خود نشان داد و پس از آنکه گروهی سواره و پیاده از افراد دشمن را به هلاکت رسانید ، دست راست و یکی از پاهایش قطع گردید و به اسارت دشمن درآمد و بلافاصله به صورت ((قتل صبر)) و در مقابل صفوف و در معرض دید سپاهیان دشمن ، بدن او را با نیزه و شمشیر قطعه قطعه نموده و به شهادت رسانیدند .
همسر وی که در میان خیمه ها بود ، به قتلگاه رفت و در کنار پیکر بی روح و قطعه قطعه شوهرش نشست و در حالی که خون از سر و صورت وی پاک می کرد چنین می گفت : بهشت بر تو گوارا باد ! درخواستم از خدایی که بهشت را بر تو ارزانی داشته این است که مرا نیز در آنجا مصاحب تو گرداند.
در این حال غلام شمر به نام ((رستم )) به دستور وی با چماقی به همسر عبداللّه حمله نمود و سر وی را شکست و در همانجا کشته شد و جسد بی جانش در کنار پیکر همسرش به روی خاک افتاد و این تنها کسی است از بانوان که در حادثه کربلا به شهادت رسیده است.
غلام شمر آنگاه سر عبداللّه را از تنش جدا کرده و به سوی خیمه ها انداخت ، مادر عبداللّه که در میان خیمه های بود ، سر بریده فرزندش را برداشت و خاک و خون از صورتش پاک کرد آنگاه در حالی که عمود خیمه را به دست گرفته بود به سوی صفوف لشکر حرکت نمود .
امام دستور داد او را به سوی خیمه ها برگردانیدند و خطاب به وی چنین فرمود :
(( در راه حمایت از اهل بیت من به پاداش نیک نایل شوید خدا رحمتت کند به سوی خیمه ها برگرد که جهاد از تو برداشته شده است ))
مادر عبداللّه طبق دستور امام در حالی که این جمله را بر زبان می راند ، به خیمه بازگشت : خدایا ! امید مرا قطع نکن . امام در پاسخ وی فرمود :
(( خدا امید تو را قطع نخواهد نمود))
#حدیث#احادیث#روایت#روایات#امام#امامان#معصوم#معصومین#امامت#hadis#imam#شیعه#تشیع#اسلام#اهل_بیت#اهلبیت#حسین#امام_حسین#عاشورا#کربلا#از_مدینه_تا_کربلا#عاشورا#زیارت_عاشورا#
۱.۷k
۰۴ آبان ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.