عبادت بجز خدمت خلق نیست

عبادت بجز خدمت خلق نیست!
به تسبیح و سجاده و دلق نیست!
دلخوش از آنیم که حج میرویم!
غافل از آنیم که کج میرویم!
کعبه به دیدار خدا میروی؟
اوکه همینجاست کجا میروی؟
حج به خدا جزبه دل پاک نیست!
شستن غم از دل غمناک نیست!
دین که به تسبیح و سرو ریش نیست!
هرکه علی گفت که درویش نیست!




منصور حلاج را درظهر ماه صیام از کوی جذامیان گذرافتاد.
جذامیان به نهار مشغول بودند و به حلاج تعارف کردند.
حلاج برسفره آنها نشست و چند لقمه بر دهان برد.
جذامیان گفتند: دیگران بر سفره ما نمی نشینند و از ما می ترسند.
حلاج گفت، آنها روزه اند و برخاست.
غروب هنگام افطار حلاج گفت: خدایا روزه مرا قبول بفرما.
شاگردان گفتند: ما دیدیم که تو روزه شکستی.
حلاج گفت: ما مهمان خدا بودیم.
روزه شکستیم، اما دل نشکستیم..

"آن شب که دلی بود، به میخانه نشستیم
آن توبه صدساله، به پیمانه شکستیم

از آتش دوزخ نهراسیم که آن شب
ما توبه شکستیم، ولی دل نشکستیم"



کوردان مانا
(شاهو)