معنی خدا

معنی خدا
::::::::::::::::::::::
نباید خدا را "انسان مانند" بدانیم ، و رفتارهای انسانی را به او ببندیم (نسبت دهیم) . از دیدگاه من ، واژهء "خدا" ، مینوئی (معنی ای) والا دارد و این مینو ، بدور از برداشت "خدا سوداگران" از "خدا" است . "خدا" از دیدگاه من ، گرایش خودکار سرشت (طبیعت) به برپاسازی "ترازش" (تعادل) در خودش (طبیعت) است . این گرایش هنگامی کنش خود را آغاز می کند که به چرائی ای (بدلیلی) ، ترازش (تعادل) در گوشه ای از سرشت (طبیعت) ، برای گاهبازه ای (مدتی) کوتاه برهم می خورد . بدین مینو (معنی) که پس از برهم خوردن ترازش (تعادل) در بخشی از سرشت (طبیعت) ، این گرایش خود بخود به کنش در می آید ، و ترازش (تعادل) را در آن بخش از سرشت (طبیعت) دوباره برپا می کند . این گرایش ، یک چم (یک قانون) سرشتی (طبیعی) است که از آغاز جهان (از هنگام انفجار بزرگ یا همان بیگ بنگ) تا به امروز ، بر جهان سرشتی (طبیعی) فرمانروائی کرده است . این گرایش پدید آورندهء گسترش و فرگشت (تکامل) سرشت (طبیعت) بوده است . "بایدی کار" (وظیفهء) انسان ، آنست که خود را با این گرایش پایه ای سرشت (طبیعت) هماهنگ سازد ، و در راه ترازش (تعادل) ، که همان دادگری (عدل گستری) است گام بردارد . ولی پیش نیاز دادگری (عدل گستری) ، شناخت "داد" است که با پژوهش کردن در زمینهء دانش هائی همچون "تاریخ" ، "پیش از تاریخ" ، "سودآورش" (اقتصاد) و دیگر دانشهای همایه ای (اجتماعی) بدست خواهد آمد .
پایابراین (بنابراین) از دیدگاه من ، "خدا" به کسی کمک نمی کند ، بلکه این انسان ها هستند که با هماهنگ کردن خود با "خدا" ، هم به خود ، هم به دیگران ، و هم به سرشت (طبیعت) یاری می رسانند . با این چگونی (با اینحال) ، در میان انسانها می توان "انسانهای برونانه (واقعا) خداپرست" یا همان "انسانهای برونانه (واقعا) دادگر" را یافت که در راستای گسترش دادن "داد" (عدل) در همایه های (جوامع) انسانی می کوشند .
در این میان میتوان گفت که "اهریمن" ، فز (جمع) همهء آدم های نادادگر و ستمگر در هر گاهبرش (مقطع زمانی) است . در پایان باید بگویم که اگر "خدا" پدیده ای سرتاسر (تماما) سرشتی (طبیعی) است ، "اهریمن" پدیده ای سرتاسر انسانی است ؛ چون در سرشت (طبیعت) ، نادادگری و ستم را نمی توان یافت .