دلبر کوچولو

دلبر کوچولو
• #پارت_7۵
با حرص خیره به خارج شدنش شدم.
بعد از ضدحالی که منم دیگه اشتهام کور و شد و مشغول جمع کردن میز شدم.
علارغم خستگیم ظرف‌ها رو کامل شستم و از آشپزخونه بیرون زدم...

بی‌توجه به ارسلانی که مبل لم داده و ریلکس مشغول دیدن تی‌وی بود مستقیم وارد اتاقم شدم.
تازه انگار متوجه دکوراسیون اتاق شدم، تم اتاق ترکیبی از رنگ‌های سفید و آبی، درکل آرامش خاصی داشت...!
روسری و در آوردم موهام رو باز کردم و خودم رو پرت کردم رو تخت.
کمرم هنوز کمی درد می‌کرد ولی طوری نبود که نشه تحمل کرد.

با درد کمی چشمام و بستم و سعی کردم بخوابم، چشمام کم‌کم داشت گرم می‌شد که صدای نکره ارباب خش انداخت رو اعصابم.
_دیانا، دیانا.
نفسم رو کلافه با شدت فرستادم بیرون و بعد از سر کردن روسری از اتاق خارج شدم.

رو به روش ایستادم و دست به کمر گفتم:
_بله ارباب؟
اخم‌هاش توهم گره خورد.
_من نگفتم اینجا بهم نگو ارباب؟
چشمام و تو کاسه گردوندم و گفتم:
_بله حواسم نبود، بله ارسلان؟
_واسم تخمه و چندتا پفک و چیپس بیار، می‌خوام فیلم ببینم...

دندون قروچه‌ای کردم، میل شدیدم به گفتن «مگه خودت فلجی؟» رو سرکوب کردم و با گفتن چشم دوباره وارد آشپزخونه شدم