عضو هشتم

عضو هشتم

( تا ابد به یادم موند)
پارت پنجم


جیمین:شوگا آروم باش
جونگکوک: ما .. واقعاً متاسفیم
جین: فقط متأسف؟! همین؟! واقعاً نمیفهمید با اون دختر چیکار کردین؟ رفتم سمتش چاقو رو گرفته جلوم فکر میکنه....
شوگا: این همه پشتتون بود وقتی خواهر برادراتون باهاتون حرف نمیزدن و براشون ارزشی نداشتین اون ات بود که همیشه مثل خواهر پشتتون بود
تهیونگ: میدونیم به خدا همشو میدونیم ولی خب مست بودیم دوست دخترامون ولمون کرده بودن اون همه هیت گرفته بودیم کلی عکس فتوشاب از ماها پخش کرده بودن خب یکم درک کنید
جونگ کوک: بعدم ما چیزی یادمون نیست فقط یه سری تصویرهای محو همین
نامجون: اون وقت ات چی ؟! به ات هیت نمیدادن؟ ... بعدشم شماها یادتون نمیاد مست بودین اما ات دیگه تا آخر عمرش این صحنه جلو چشماشه
دیگه حال بحث کردن نداشتم رفتم تو اتاق لباسامو عوض کردن و کنار ات دراز کشیدم
نامجون:قول میدم تا وقتی زندم نزارم کسی حتی بهت نگاه چپ بکنه
و چشمامو بستم و خوابیدم
از زبون ات
با صدای شکسته شدن چیزی سریع از جام بلند شدم
همه جا تاریک بود و چیز زیادی نمیتونستم ببینم اومدم تکون بخورم که دستم خورد به چیزی و سریع از ترس اومدم جیغ بزنم که جلو دهنمو گرفته شد
نامجون: هیششش آروم باش منم
ات: من کجام ؟!
نامجون: تو اتاق من
ات: من میخوام برم خونه خودم
نامجون : مگه جات بده؟!
ات: میخوام تو خونه خودم باشم
نامجون: فعلا بخواب صبح میبرمت
ات: گفتم الان میخوام برم (بلند) ( روانیه رد داده بخواب بغلش عشق کن)
نامجون: آخه الان ! ساعت دو شبه
ات: گفتم میخوام برم خونه ی خودم ( داد)
با صدای دادم همون موقع در باز شد
اتاق تاریک بود و معلوم نبود کی یا کیا بودن اما با روشن شدن چراغ چهره ی جین و تهیونگ و جیمین آشکار شد
برای چند لحظه ای من و تهیونگ چشم تو چشم بودیم که جین این اتصالو از بین برد
جین: چی شده ؟ چرا داد میزنی ؟
ات: چیزی نیست( آروم)
نامجون: می‌خواد بره خونه خودش... پاشو بریم
یه نگاهی بهش انداختم که فهمید مشکل پسران که تو اتاقن همه رو بیرون کرد و اومد پیشم