ویو جنا

"𝐦𝐲 𝐡𝐮𝐬𝐛𝐚𝐧𝐝"
𝐜𝐡𝐚𝐩𝐭𝐞𝐫 :𝟏
𝐏𝐚𝐫𝐭:۴۲


"ویو جنا"

یا مود جدیدشه؟

یه طرف تخت گرفت خوابید.
اتاقشم که می دونید برقی نداره که خاموش بشه.
ولی خب یه خنکی خوبی داره.
اروم سمتش رفتم.
اتفاقی نمی افته این باید بخوابه و فردا زود بیدار بشه پس با من کاری نداره.

همین کنارش دراز کشیدم عطسه کرد.
و چشاش بیشتر اون طوری شد.

جنا: مریضی؟

سریع توپید بم

کوک: نه...

پیش خودم عداش و دراوردم.
حالا جه مرگشه اینطوری رفتار میکنه.

کوک: بخواب دیگه دعوت نامه میخوای!!!؟
جنا: میشه بدونم چته.؟!
کوک: ..جیم باید باشه؟؟؟...من موندم چرا تهیونگ و میبینی نیشت باز میشه..

اخه مرد حصابی تورو می بینم مغزم اژیر خطر راه میندازه..

جنا: بابا بخدا من نفهمیدم چی گفتم..

ناراحت که شده بود.
معلوم بود.

کوک: کم حرف بزن..
جنا: ای بابا...کم اخمات و میبینم الان اینم بهونه کردی قشنگ با نگاهت میخوریم..
کوک: سرم درد میکنهه...بگیر بخواب..

و دوباره عطسه کرد.

جنا: مریض شدی نه؟
کوک: نه نه...

با زانو رفتم رو تخت و دستم و گزاشتم رو سرش..

جنا: داغی که..
کوک: و اینا تقصیر کیه؟
جنا:خودت دیگه.من بهت گفتم خودم....

دستش رو دهنم نگه داشت.

کوک: باشه باشه فقط ببند..

جنا: پاشو قرص بخور.
کوک: نمی خوام.

تو دلم حهنمی گفتم و دراز کشیدم و پشتم و بهش کردم.
در حالی که اون بی نهایت خسته سمت بود و چشماش به زور باز نگه می داشت.
صدایه ارومی پشت سرم شنیدم.

کوک: یاد نگرفتی نباید به کسی که کنارته پشت کنی!؟

چرخیدم سمتش..

جنا: راحت شدی حالا؟

چشماش بسته بود و فقط پوزخند زد.
روانی دیوونه...

همین چشمام و داشت گرم می شد صدایه سلفه شنیدم و چشمام و باز کردم.

این حدی جدی مریضه..
و تقصیر منه.
خودم و که نمی تونم گول بزنم.
____
وقت لالا
شب بخیر✨️✨️✨️